تأثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی و حمایت خودمختاری بر یادگیری مهارت هدف‏گیری کودکان کم‏توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی و حمایت خودمختاری بر یادگیری مهارت هدف‏گیری کودکان کم‏توان ذهنی بود. بدین منظور، از بین تمامی کودکان کم‌توان ذهنی شهر اهواز، 48 کودک در مقطع سنی 14-10 سال (میانگین سنی 2/1±81/11) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و بر اساس نمرات پیش‏آزمون (10 کوشش) در چهار گروه توجه بیرونی، حمایت خودمختاری، توجه بیرونی+حمایت خودمختاری و کنترل جای گرفتند. تکلیف شامل پرتاب کیسة لوبیا به وزن 100 گرم به سمت هدفی بود که در فاصله دو متری از شرکت‏کنندگان بر روی دیوار نصب شده بود. شرکت‏کنندگان در مرحله اکتساب 40 کوشش شامل پنج بلوک هشت کوششی را انجام دادند. ده دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکت‏کنندگان 10 پرتاب را به عنوان پس‏آزمون انجام دادند. چهل و هشت ساعت پس از مرحله اکتساب، آزمون یادداری (10 کوشش) با شرایطی دقیقاً مشابه با پیش‏آزمون برای بررسی اثرات یادگیری از شرکت‏کنندگان به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 522 در مرحله اکتساب و آزمون تحلیل واریانس دوراهه 22 در مرحله یادداری با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار گروه طی بلوک‏های تمرینی، بهبود معناداری در عملکرد داشته‏اند. گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری نیز توانست بالاترین نمرات را در مرحله اکتساب کسب کند (05/0≥P). در آزمون یادداری نیز گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری توانست بهترین عملکرد را به نمایش بگذارد (05/0≥P). پیشنهاد می‏شود برای بهبود عملکرد و یادگیری مهارت هدف‏گیری کودکان کم‏توان ذهنی از ترکیب توجه بیرونی وحمایت خودمختاری استفاده شود.